Tibet

De vlucht was ontzettend mooi. Het grootste gedeelte was helder waardoor we uitzicht hadden over de bergen en wanneer er wolken hingen, zag je soms een topje van een berg uitsteken. Af en toe was de vlucht wat hobbelig, maar goed we zijn veilig geland. Na veel te lang onderhandelen met de taxi chauffeur, redden we uiteindelijk samen met 2 tibetanen de eerste kilometers over de tibetaanse wegen. Deze rit langs berglangschap, rivieren, boerderijen, dorpen, gebedsvlaggetjes, Yak koeien en mensen van een uur was al ontzettend indrukwekkend. De zon scheen fel, de lucht was blauw en de lucht schoon…en een beetje ijl dat wel. Het eerste wat we zagen toen we de stad binnen redden was het Potala paleis..tja das dan wel even een ooooh moment. In Chengdu hadden we al een kamer gereserveerd voor Lhasa en daar warden we voor de deur afgezet. Het stukje van 10 meter met de tassen was al een hele opgave (door hoogte)..maar dit hadden we al verwacht en ook hadden we al besloten om 2 dagen aan de hoogte te wennen, ook hadden we Chinese medicijnen ingeslagen en zijn we na een lekker ontbijt/lunch het bed ingedoken…acclimatiseren maar! De volgende dag zag er een beetje hetzelfde uit. Mirel had best last van de hoogte, maar ik had alleen wat moeite met inspanning. Die ochtend alleen wezen ontbijten en ontdekte het dakterras met uitzicht op Potala..waar ik eigenlijk de rest van de ochtend heb zitten lezen. Die middag wat rondgestruind, Lhasa lijkt tegenwoordig eigenlijk op elke Chinese stad, brede, drukke wegen, winkels, Ktvs..alleen het volk wat er rondloopt verschilt ontzettend…de gezichten zeggen zo ontzettend veel en de kleding, de haardracht en omgang zijn bijzonder, Tibetanen zijn erg vriendelijk en goed lachs…op straat heb ik wat te eten gehaald en na een film vroeg het bed in om ook weer bij tijds opgestaan om Lhasa te ontdekken.

Onze eerste missie was uiteraard het Potala paleis…echter bleek dat je hiervoor kaarten diende te reserveren. Eenmaal de rij gevonden, bleek deze erg lang..maar ook voor reserveringen voor de volgende dag, Gelukkig zagen we Garrett vrij vooraan staan (Amerikaan uit Chengdu) die ook wel voor ons kaartjes wilde reserveren (hij stond er al 2 uur, en gister had hij voor niks gestaan). Afgesproken dat we over een uurtje terug zouden komen en wij de taxi in om naar de travelagent te gaan om de jeeptour naar de Nepalese grens te bevestigen. Helaas hadden zich nog geen 2 anderen zich aangemeld, maar goed afgesproken die avond terug te komen voor paspoorten en verdere info. Koffie voor Garrett gehaald en onszelf ook getrakteerd op koffie…en…worteltjestaart . Terug bij de rij was Garrett bijna aan de beurd en gelukkig kon hij voor ons ook reserveren. Daarna met zn drie teruggelopen en naar zijn hostel gegaan waar hij ons voorstelde aan Larry (Amerikaan van 50 jaar) die met ons mee wilde reizen naar de grens. Vervolgens met in total 5 man naar klooster Sera waar om 15:00 een monniken debat zou plaatsvinden. Het duurde even voor we de juiste bus gevonden hadden, maar toen we eenmaal aangekomen waren bleek het zeker de moeite waard. Na het klooster zijn Mirel en ik op de Riksjaw gestapt naar een tuin…wat voorheen als zomer verblijf van de Dalai Lama diende. Daarna lekker van de BBQ gegeten en naar de travel agent.

Volgende dag dus het Potala Palace. Daarvoor eerst een tempel bezocht, waar we Mette (collega uit Beijing) tegen kwamen en spraken af s avonds samen een hapje te eten. Ook kwamen we Garrett in de straten tegen en zijn gezamelijk naar het Potala gegaan. Garrett is leuk gezelschap en werd leuke dag. Hij had een aantal gesprekken gehad met de medewerkers van het hostel waar hij sliep..schijnt dat regelmatig toeristen worden aangehouden en ondervraagt als ze te lang met een tibetaan praten, er worden invallen gedaan in hostels (op zoek naar journals), stukken die hij over Tibet geschreven had op zijn website zijn verwijderd en wordt soms van Skype gegooid als het over Tibet gaat, ook de vrijheid van meningsuitting is gering, er loopt meer politie rond dan in China en de “belangrijke” gebouwen worden zwaarder bewaakt..ik moet zeggen dat het mij niet dusdanig is opgevallen, hoewel de politie inderdaad meer en drukkender aanwezig was en waarheid is uiteraard dat Tibet eigenlijk een eigen land hoort te zijn. De Chinezen zijn er echter van overtuigd dat ze Tibet “gered” hebben, door infrastructuur op te bouwen en de toeristenstroom op gang te brengen…Wat nu overigens Tibet wordt genoemd is slechts een klein deel van wat vroeger Tibet was, de meeste Tibetanen wonen dan ook in “China”.

Maar goed Potala Palace, vroegere verblijf van de Dalai Lama die nu naar India gevlucht is…hoewel we nu wel aan het aanzicht gewend waren, was het toch onzettend indrukwekkend. Veel pilgrims ook die maar al te graag op de foto wilden om vervolgens zichzelf in het scherm te zien, vonden het alleen vreemd dat ze geen afdruk mee naar huis konden krijgen. Mensen zijn hier ontzettend vriendelijk en geven een brede lach als je ze begroet.

Na het palijs met zn drieeen wat gegeten in een leuk tibetaans restauranjte en vervolgens terug naar het hostel om even bij te komen en vervolgens naar meetingpoint voor Mette. Weer lekker gegeten, met als toetje zelf gemaakte (Yak) cheese cake en daarna naar de travel agent om alles rond te maken. Toevallig waren onze gids, chauffeur en auto ook aanwezig en met alle 3 kennis gemaakt. Mooie grote 4 weel drive jeep en leuke jongens.

Daarna wat tibetaanse souveniers ingeslagen, tas ingepakt (2 dagrugzakjes voor de 5 daagse tocht en backpack achterin, om niet al te veel te hoeven sjouwen (hoogte).

21 juli vertrokken we dan. Om 8 am kwamen Jeep met chauffeur (Chemney), Gids (Tashi), en medereiziger Larry aangereden. Eerst stop was een was een meer op 4200 meter hoogte, was mooi, maar niet zo indrukwekkend als de rit…was namelijk best bewolkt. Op weg naar onze eerste verblijfplaats Gatze, hadden we een aanrijden met een vrachtwagen...ja ja avontuur hehe. Ding reed door, maar na mooie inhaal manouvre aan de kant gezet en na onderhandeling van een uur of wat, de zaak afgedaan met 200 yuan. Onderweg een stop bij een donker restauranjte voor een grote kop soup noodles mmmhh. De kamers in Gatze waren ontzettend primitief, douchen heb ik besloten daar niet te doen, en de wc’s waren urm Tibetaans..op zich na de toiletten in het Potala paleis kon ik deze eigenlijk best waarderen..en ach is all part of the fun eigenlijk. S avonds hebben we met een groep van 9 man, die we kenden uit Lhasa gegeten. Was gezellig, maar besloot vroeg naar bed te gaan (buik begon te zeuren vandaar). Er bleek een paardenrace festival gaande te zijn, waar we de volgende ochtend na ontbijt heen gingen. Was eigenlijk een festival zoals we die in Nederland kennen…regen, modder, tenten en mensen (tibetaans danwel). Helaas zou de paarden race morgen pas plaatsvinden dus zijn er maar kort gebleven en op pad gegaan naar Sygatze. Daar sliepen we na gretig afdingen in een luxe hotel, met vanaf het restaurant prachtig uitzicht op de bergen. Na goede lunch even achter internet en vervolgens naar een klooster. Daar kwamen we ook een jong Nederlands stel tegen (die we ook al in Lhasa hadden gezien) en met zn vijven hebben we het enorme complex bezichtigd. Toen de Chinezen Tibet hadden bezet zijn er veel kloosters vernietigs, monniken verjaagd en zelfs vermoord, vandaar dat de kloosters soms slechts voor een kwart bewoond zijn.

Na het klooster terug gelopen met zn vijven (bleek nog best een stukje, met een gedeelte door de achterbuurten en na wat gedoezeld te hebben gegegeten in het restaurant waar voor de toeristen een dans opgevoerd werd…had het gevoel dat we in het van der valk zaten…hoewel het eten erg lekker was! Na het eten nog even achter internet en vervolgens vroeg het bed in. Rond een uur of 3 kwam Larry binnen (onze 50 jarige Amerikaanse medereiziger) die zo drunken was dat ie over zn nek ging in zn eigen bed…naar goed..naast dat best lekker geslapen. Officieel zouden we 9 uur vertrekken, wekker dus vroeg gezet,maar aangezien Tashi het blijkbaar ook laat had gemaakt, begaven we ons pas vanaf 10:30 weer op de weg…maar goed, zonnetje was best aangenaam. Nederlandse stel was ontzettend boos geworden op hun gids (zelfde verhaal).

Eerste stop (na ongeveer 4 plasstops…voor Mirel en mij…veel drinken helpt ook tegen hoogte ziekte, op alles voorbereid wij) was plek met veeeel gebedsvlaggetjes en prachtig uitzicht en vervolgens Old Tigri voor lunch in knus restaurantje vol westerlingen…maar goed erg lekker gegeten daar. Daarna naar post voor Mount Everest Base camp. Bleek dat de jeep voor ons en wij een kaartje (voor de gidsen) mistte, handig, en wij besloten en van onze kaartjes af te staan zodat zij door konden en wij teruggingen voor 2. Wachten daar was overigens ook 1 grote attractie, voor zowel ons als de dorpelingen. Kinderen, met kleinere kinderen op de arm gehuld in prachtige kleuren, probeerden zo veel mogelijk glimpsen van ons op te vangen. Nadat we dus heen en terug waren gereden konden we eindelijk door naar het Basecamp. Deze rit was ontzettend mooi..en soms moesten we hem wel even knijpen. “De weg” (modder, keien pad meer) lijdde ons langs ravijnen, bergen (met soms witte toppen), door openvlaktes, rivieren, Nomaden tenten, Yak koeien en paarden, echt ongelooflijk. Kon gelukkig onderweg even uitstappen om een tijdje te turen. Om een uur of 10 kwamen we aan bij de tenten hotelletjes 4 km verwijderd van de mount everest base camp op 5200 meter hoogte….

Goed, 4 augustus stappen we op het vliegtuig…eerst Kathmandu-Delhi, vervolgens op Delhi 6 uur wachten en dan om 05:50 aankomst in Amsterdam :-D

Op Delhi hoop ik een computer te vinden om over de laatste 10 dagen te schrijven..zo niet..dan kom ik ze gewoon persoonlijk vertellen! Tot snel!